Sypialnia

Gość

- Ja musiałem być twardy jak były burze. - zaśmiał się. - Co by koledzy o mnie pomyśleli, ale jak byłem mały, naprawdę taki tyci tyci to robiłem sobie namiot z poszewki i kołdry i się w nim chowałem. - zaśmiał się na wspomnienia z dzieciństwa.

Gość

Elena zaśmiała się.
- A ja myślałam, że od zawsze byłeś takim twardzielem. - powiedziała z przekąsem.

Gość

- Jak pięcioletni chłopczyk może być twardzielem ? - zdziwił się. - A Ty za pewne zawsze byłaś taka słodka ? - uśmiechnął się złośliwie.

Gość

- No oczywiście, że tak. - odpowiedziała. - Słodycz jest wrodzona, jej nie da się nabyć. Trzeba ją po prostu mieć. - zaśmiała się.

Gość

- Chcesz się już położyć ? - spojrzał na nią troskliwie, aż sam się sobie zdziwił.

Gość

Pokiwała głową.
- A zostaniesz ze mną? - zapytała. - Boję się burzy. - dodała.

Gość

- Zostanę, przecież obiecałem. - usmiechnął się. - Mam się ewakuwać na kanapę ? - zapytał ze złośliwym uśmiechem.

Gość

- Jak chcesz możesz zostać tutaj. - powiedziała cicho, spoglądając na niego.

Gość

- Jak bym nie został to nie nazywałbym się Damon Salvatore. - powiedział z uśmiechem kładąc się na łóżko. - Muszę przyznać, że jest całkiem wygodne.

Gość

- Bo moje. - uśmiechnęła się i położyła się obok niego. - Mam nadzieję, że dzisiaj nikt nie zginął. Albo przynajmniej ktoś kogo znałam. - powiedziała smutno.

Gość

- Nie myśl już o tym. - powiedział obejmując ją ramieniem. - A teraz odpocznij od tego wszystkiego i śpij.

Gość

Elena przytuliła się do niego. Zamknęła oczy. Czuła się przy nim bezpiecznie.
- Dobranoc - szepnęła.

Gość

- Księżniczko? - zapytała unosząc brwi.

Gość

- Tak, a teraz księżniczka niech idzie spać, bo nie wstanie rano na zajęcia. - położył ją na łóżku i pocałował, po chwili znalazł się już obok niej.

Gość

- Dobranoc. - powiedział i przytuliła się do niego.