Łazienka #1

Gość

Kath weszła do łazienki.
- Obrzydlistwo - powiedziała do siebie podchodząc do umywalki. - Mógłby ktoś tu kiedyś posprzątać. - mruknęła odkręcając kran. Po chwili trysnęła z niego jakaś czerwona ciecz. Kath mimowolnie krzyknęła.

Gość

Carter 'zwiedzał' zamek aż usłyszał krzyk. Wbiegł do pomieszczenia i zobaczył Kath. Zakrył jej oczy, a szybko zakręcił kran. - Chodźmy stąd. - chwycił ją za ręke.

Gość

- Czy to była krew? - zapytała przerażonym głosem.

Gość

- Wolę nie wiedzieć co to było. - wzdrygnął się. - Tak, najprawdopodobniej zbiornik jest podłączony to jakiejś studni z krwią. To jest chore.

Gość

- Studni z krwią? - zapytała przerażona. - Powiedz, że to tylko Twój głupi dowcip i nie ma żadnej studni z krwią. - powiedziała cicho.

Gość

- Chciałbym żeby to był żart. - skrzywił się. - Każda umywalka, wszystkie rury prowadzące wodę muszą być podłaczone do jakiegoś zbiornika. - wytłumaczył. - Jeśli z rur leci krew, to jest podłączony do zbiornika z krwią. - skrzywił się. - Chodźmy stąd. - objął ją ramieniem i wyprowadził.

Gość

Elena weszła do łazienki.
- Ale paskudnie - powiedziała rozglądając się dookoła. Nagle usłyszała cichy pomrók. - Jest tu ktoś? - zapytała drżącym głosem. W jednej chwili wszystkie krany się odkręciły i zaczęły z nich lecieć krew. Elena zaczęła gwałtownie cofać się do tyłu. W pomieszczeniu zadźwięczał mrożący krew w żyłach śmiech. Dziewczyna potknęła się i upadła na posadzkę.

Gość

- Wszystko w porządku ? - wpadł do łazienki, ale Elena nie odpowiedziała. Kucnął przy niej i przerażony sprzawdził puls. Spojrzał przed siebie i spojrzał na krany, które same się odkręcały i zakręcały. - Co do kur... - zaklął, ale w połowie jego zdania przerwał mu przeraźliwy śmiech. Wziął szybko Elenę na ręce i jak najszybciej opuścił pomieszczenie.

Melinda

Mel weszła do łazienki, czuła że serce ma pod gardłem.- Blair jesteś tu? Spytała. Nikt nie odpowiedział, ale pomieszczenie było duże, więc Mel zapaliła światło. Westchnęła i podeszła bliżej lustra, przerażona spojrzała na umywalkę brudną od czerwonej cieczy. Dobrze wiedziała jakiej. Uniosła wzrok i zamarła. Za nią stała blada postać, w lustrze widziała jej okropne odbicie. Ciemne oczy wpatrujące się w jej, i ta przeraźliwie blada skóra. Mel pisnęła, chciała krzyknąć ale struny głosowe odmówiły posłuszeństwa. Dziewczyna odwróciła się raptownie, ale nikt już nie stał, znów spojrzała w lustro i zjawa znów się pojawiła.Mel uderzyła z całej siły pięścią w lustro, które pękło, rozbijając się na kawałeczki. Dziewczyna z krwawiącą dłonią wybiegła z łazienki na korytarz.