Impala Deana.

Dean

- aż tak za dużo, że teraz uciekając od tego cierpisz? Spytał spoglądając na nią ze smutkiem.

Melinda

Mel nic nie odpowiedziała. Tępo wpatrywała się za szybę.

Dean

-jeżeli nie chcesz mnie znać..bo boisz się że zależy mi na tobie jak na zwykłej dziewczynie do zabawy... to informuję cię iż jesteś w błędzie... mówiłem to wczoraj... powtórzę się... na prawdę zależy mi na tobie. Ostatnie słowa mówił po woli, i z wielkim uczuciem.

Melinda

Mel potrząsnęła głową w niedowierzaniu. -nie winię cię za nic, to mój problem... proszę cię nie utrudniaj mi tego..

Dean

Dean zamilkł. Spojrzał z bólem raz na nią, a potem już nie odrywał oczu od drogi.Kiedy podjechał na aleję prowadzącą do budynku przy którym mieszkała Mel.
Telefon który leżał obok kierownicy, zawibrował. Mel wzięła go do ręki by podać Deanowi, on nie mógł ponieważ wymijał samochody. Spojrzała ukradkiem na wyświetlacz. -'dzwoni Katie' Oznajmnił jej. Wywróciła oczami, i wyrzutem przekazała telefon Deanowi. -twoja dziewczyna dzwoni. Odparła z ironią po czym wysiadła.

Melinda

Była jeszcze bardziej zła niż przed momentem, pewnym krokiem poszła w kierunku wejścia do budynku.
-Mel poczekaj! Usłyszała za sobą głos. Nie odwróciła się tylko szła dalej.
-Mel?! Dean delikatnie chwycił ją za ramię. -to o nią chodzi? Spytał kiedy dziewczyna z urażoną i wrogą miną odwróciła się do niego.

Melinda

-o Katie? Zapytała nie czekając na odpowiedź. -tak, o nią, o to że udajesz że tobie na mnie zależy, a i tak wiem że grasz... Zamilkła i westchnęła ciężko.

Dean

-wiesz ja też mam dość... Odparł zmęczonym tonem. -wymyślasz nowe głupoty... tylko po to by ukryć że się boisz, i sama rezygnujesz, trudno... Powiedział i odszedł.

Melinda

-tak boję się! Wrzasnęła.

Dean

Dean odwrócił się do niej. Spojrzał na nią pytajaco.
-zaszłam za daleko... by wycofać się bez bólu, ale jeżeli dalej będę w to brnęła to cierpienie bedzie większ, Dean.... przepraszam. Spuściła oczy.

Melinda

-nie chcę byś cierpiała. Odparł.
-ja też nie chcę... Odpowiedziała spoglądając na niego. -idę już... mam nadzieję że zrozumiesz to. Spojrzała na niego niepewnie. Po czym odwróciła się i weszła do budynku.

Dean

Dean zasiadł przed kierownicą. Odpalił silnik, myśląc o tym... co powiedziała mu Mel.

Dean

Dean siedział w samochodzie, już miał wysiąść gdy pomyślał, że czas wykonać ruch z którym zwlekał od wczoraj. Wyjął telefon z kieszeni i wybrał numer.

Dean

Dean podjechał pod mieszkanie Katie, nie musiał wychodzić bo dziewczyna z uroczym uśmiechem kroczyła ku jego Impali. Wsiadła.
-cześć. Przywitała się promiennie.
-hej...Odpowiedział z delikatnym uśmiechem. Po chwili ruszył w kierunku restauracji.

Dean

Dean odwiózł Katie pod jej dom, nie odezwał się ani razu.
-tu nie chodzi o mój gest, tylko o tą dziewczynę, prawda? Spytała łamiącym głosem.
-przepraszam cię, ale nie mam ochoty, na kino... Odrzekł ignorując jej pytanie. Katie ze łzami w oczach otworzyła drzwiczki i poszła w kierunku swojego domu.
Dean odjechał. -super...Dean wszystkim krzywdzisz. Powiedział sam do siebie.