Salon

Melinda

Melinda podjechała pod swój dom.Jej serce znacznie przyspieszyło tempa. Bo o to ujrzała przed sobą 'jego' opierającego się o swój wóz. Łzy pojawiły się w jej oczach aż zacisnęła dłonie na kierownicy.
-Mel wszystko okey?
-tak, masz klucze zanieś nasze rzeczy. Powiedziała łamiącym głosem i podała bratu klucze. Chłopak wyskoczył z samochodu, kiwnął cześć Deanowi i wszedł do budynku.
Mel zaś z trudem wysiadła. I z trudem zwróciła się w jego kierunku. Tyle uczuć nią tarmosiło od chęci wykrzyczenia mu w twarz by więcej już się nią nie bawił do silnej ochoty rzucenia się mu na szyję. Chłopak zwrócił na nią oczy.
Mel zaś spuściła wzrok i niepewnym krokiem podeszła do niego bliżej.
-o co chodzi? Spytała bezbarwnym głosem.

Dean

Jeżeli coś miało być nie tak, to było.Taką pewność Dean zyskał widząc twarz Melindy. Smutną, przygnębioną i walczącą z emocjami.
-wszystko okey? Spytał z wyczuwalną w głosie troską.

Melinda

-jakby cię to interesowało. Mruknęła prawie niesłyszalnie. Po czym ośmieliła się podnieść wzrok i spojrzeć mu w oczy, widząc w nich zagubienie. Szybko znów spuściła oczy, tyle ją to kosztowało, stanie mu na przeciw.
-nic mi nie jest, co się tu sprowadza? Spytała z aroganckim i ironicznym tonem.

Dean

Dean poczuł że wzbiera się w nim ogromne poirytowaniem.
-i jak było? W Aspen? z pewnością dużo śniegu, co nie? Mówił to takim ironicznym tonem, że aż sam się sobie zdziwił.

Melinda

-było cudownie, aż żal było tu wracać! Wrzasnęła.

Dean

-po co więc wracałaś! Dean podniósł głos. Widząc zagubienie dziewczyny uspokoił się trochę.
-.. chyba źle cię oceniłem...

Melinda

Dean zbił tym Mel z pantałyku.
Spojrzała na niego pytająco.
-a jak mnie kiedyś oceniłeś? Spytała chłodnym głosem.

Dean

-tak czy tak, myliłem się, wychodzi na to że ty też lubisz gierki. Odwrócił wzrok.

Melinda

-gierki?! Wrzasnęła Mel. -i kto to mówi?! -co?
-...mam tego dość, ta rozmowa nie ma sensu!

Dean

-też tak myślę! Warknął po czym wsiadł do wozu i odjechał.

Melinda

Melinda z niedowierzaniem wpatrywała się w odjeżdżający samochód. Rozpłakała się, hamując się by nie zacząć krzyczeć.

Dean

Dean ustał na światłach. Uderzył z wielką siłą w kierownicę. -fuck! Krzyknął.
-nawet ona. Pomyślał, tak bardzo co do niej się mylił, i tak bardzo go to teraz bolało.

Melinda

Melinda otarła łzy, i weszła do domu. Maxxie siedział i oglądał telewizor. Bez słowa poszła do swojej sypialni. Usiadła na łóżku, i znów się rozpłakała. Opadła na poduszkę. po chwili poczuła że jej łzy zmoczyły poduszkę. Otarła je.

Melinda

Melinda siedziała na swojej sofie, oglądając jakiś bzdurny serial. Spojrzała z niechęcią na leżące obok niej podręczniki. Po porannych wykładach kilka godzin siedziała w bibliotece ślęcząc na nimi. Nie miała najmniejszej ochoty znów się uczyć.
Maxxie był w clubie nad wodą, więc miała trochę czasu dla siebie. Wzięła torbę i wyszła z domu.

Blair

Carter przytrzymując ledwo przytomną z nerwów Blair zapukał do drzwi Melindy.