Salon

Gość

- Myślisz, że mało osób nazywa Cię palantem? - zapytała ze złośliwym uśmiechem. - Ale skoro już tak bardzo musisz wiedzieć, to Mel tak ostatnio powiedziała. A ja jej odpowiedziałam, że jesteś kochany.

Gość

- Mel ? Matka Polka ? - usmiechnął się złośliwie. - Ja już jej dam palanta. - zamyślił się. - Ważne, że Ty wiesz, że jestem kochany.

Gość

- Jak to dasz jej palanta? - zapytała unosząc brwi.

Gość

- Oj nic, nic. - zaśmiał się i delikatnie ją pocałował. - Nie przejmuj się, nic nie zrobię.

Gość

- No ja mam nadzieję, bo wtedy by wyszło na to, że się myliłam i Ty nie jesteś kochany. - powiedziała. - A ja nie lubię się mylić. - uśmiechnęła się.

Gość

- Nie mylisz się, nie mylisz. - zaśmiał się. - Będę powoli się zbierać, podzwonie po tych hotelach, zobaczę co da się zrobić.

Gość

- No dobrze - powiedziała i uśmiechnęła się. - Będę czekać na dobre wiadomości.

Gość

- Napisze jak tylko czegoś się dowiem, możesz się powoli pakować. - powiedział i pocałował ją, po czym wyszedł.

Gość

Elena weszła z walizką do salonu. Postawiła ją przy drzwiach. Usiadła na kanapie i założyła buty.

Gość

Di zapukał do drzwi i wszedł nie czekając.
- I jak gotowa ? - zapytał z uśmiechem.

Gość

- Tak gotowa. - powiedziała wstając. Założyła sweterek. - Możemy już iść. - ododała z uśmiechem.

Gość

- taksówka już czeka. - powiedział i wziął walizkę El. - Matko boska, co Ty tu nabrałaś. - udał, że nie może jej podnieść, po czym się zaśmiał. - Chodź. - powiedział i wyszedł

Gość

Elena wzięła mrynarkę i torebkę i wyszła z domu.

Gość

Elena otowrzyła drzwi tarasowe. Odpaliła laptopa i postawiła go na ławie. Usiadła na sofie i zabrała się za przeglądanie notatek.

Gość

Elena otworzyła drzwi do domu.
- Zostaniesz ze mną? - zapytała spoglądając na Damona.