Sanie

Melinda

Mel wsiadła na sanie, pomogła wejść Blair. Usiadła wygodnie na drewnianym siedzeniu okrytym białym puchem. Wpatrywała się w mijające sklepy, ludzi. Była to dla niej wielka frajda.Ale serce nadal jej dokuczało, czuła że tego bólu nie pozbędzie się tak łatwo. Mimo to próbowała o nim zapomnieć, móc go zbagatelizować.
-ależ ty cudnie! Stwierdziła uśmiechając się. Chciała zapytać co się stało Blair. Ale widząc jej nieobecne i smutne oczy wolała to przemilczeć.

Blair

Blair tępo patrzyła na mijające krajobrazy. Co chwila sprawdzała komórkę, by na wyświetlaczu zobaczyć: Brak nowych wiadomości. Blair zorientowała się, że Mel na nią patrzy. "Koniec." - pomyślała i uśmiechnęła się najszerzej jak umiała.
- Snowboard? Narty? Czy skutery? - zapytała z entuzjazmem, chciała jak najszybciej zapomnieć.

Melinda

-skutery! Powiedziała z zadowoleniem Mel.
Po chwili sanie się zatrzymały i cała trójka znalazła się na stoku. Widoki raziły swym pięknem, szczyty gór, ośnieżone polany, i stoki, na których sunęli narciarze.
Mel powoli zeszła z sań, przytrzymując rękę brata. Pomogła zejść przyjaciółce, i zwróciła się w kierunku wypożyczalni skuterów.
///przepraszam ale nie mogę pisać, za jakieś pół godziny Sad

////

Melinda

Mel z trudem wdrapała się na sanie, gdy ruszyły przymknęła oczy. Czuła coraz większą irytacje tym jak bardzo śmieszyła Blair i Maxxie. Ale nie miała siły zwrócić im uwagi.
Jej telefon zawibrował, wyjęła go z kieszeni po czym przeczytała sms.
-super... muszę wracać do L.A jutro jest ważny wykład na którym nie może mnie zabraknąć. Stwierdziła odchylając głowę do tyłu.

Blair

- Dzisiaj wylatujemy? - zapytała Blair.
Będzie musiała wrócić do szarej rzeczywistości. Wyjęła komórkę.
- Zarezerwuje bilety. - powiedziała cicho.