The KeyClub

Gość

Chłopak zaśmiał się.
-Nie pozwoliłbym kobiecie płacić. Nawet Tobie. -spojrzał na nią i uśmiechnął się. Skinął na barmana i zamówił dwie lampki szampana.
-No to za co wznosimy toast? Za bezwzględne posłuszeństwo wobec szefa? -uniósł brew do góry.

Lauren · Gość

-Jesteś wredny, zaczęło mnie to wkurzać, nie wiem czy wytrzymam z takim szefem. -zmierzyła go wzrokiem.
-Taa, i za specjalnie względy u szefa. -uniosła brwi do góry upijając trochę szampana.

Gość

-Nie mogę się ogarnąć. -pokręcił głową. -Ale Ty zastanów się czy jestem nudny czy wredny. -pokazał jej język.
-Specjalne względy. -zachichotał. -Nad tym możemy ponegocjować.

Lauren · Gość

-Jesteś wredny. -wzruszyła ramionami. -A nudny nigdy nie byłeś. -ponownie wzruszyła ramionami.
-Cóż, mieliśmy oblewać chyba, ale nie umiem wznosić wesołych toastów z kimś kto mi dokucza i dogryza. -skrzywiła usta w podkówkę.
-A nie obejdzie się bez negocjacji? -zaśmiała się delikatnie.

Gość

-Okej już spokój. Nie będę złośliwy, ani nie będę Ci wypominał Twojej złośliwości. -pokiwał głową.
-Twoje zdrowie. I moje przy okazji. -puścił jej oczko i napił się szampana.
-To zależy co masz do zaoferowania.

Lauren · Gość

-Nie no, możemy o tym pogadać, głupio wyszło i nie tak jak miało wyjść. -powiedziała upijając mały łyk.
-To zależy co byś chciał, żebym Ci zaoferowała. -uniosła brwi do góry. -Jest coś oprócz projektów?

Gość

-Chyba nie chcę o tym gadać. Nasze drogi się rozeszły, zdarza się. Ludzie się rozstają nie musimy z tego powodu skakać sobie do oczu. -wzruszył ramionami.
-Sam nie wiem, co bym chciał. -uśmiechnął się lekko.

Lauren · Gość

-No wiem o tym, ale wydaje mi się, że myślisz sobie o mnie jak o blondynce, która Cię rzuciła, bo byłeś nudny, a to nie był powód. -pokręciła głową.
-Może chciałbyś mnie z powrotem? -spytała ze śmiechem. -Żartuję sobie. -uśmiechnęła się lekko.

Gość

-Nigdy nie uważałem Cię za głupią blondynkę. Raczej jako rozkapryszoną gwiazdkę. -zaśmiał się pod nosem. -Nie no żartuję. Wiem, że jesteś roztrzepana, ale poza tym wszystko z Tobą w porządku. -puścił jej oczko.
Nagle zadzwonił mu telefon i Adam spojrzał na zegarek.
-Sorry ważna sprawa. Przyjaciółka mnie potrzebuje. -westchnął, zapłacił rachunek i wyszedł.

Lauren · Gość

Lauren uśmiechnęła się pod nosem i odprowadziła go wzrokiem. Dopiła do końca szampana i po paru minutach sama wyszła z klubu.

Gość

M weszła do klubu.
Potrząsnęła głową, gdy zobaczyła jak pusto jest w lokalu.
Zamówiła drinka i siedziała znudzona przy barze.

Blair

Dziewczyna uchyliła drzwi i powoli weszła do środka. Rozejrzała się, a wszystkie wspomnienia wróciły. Te dobre i te złe. W klubie pachniało wilgocią, widać było, że nikt o niego nie dbał po jej wyjeździe. - To w końcu 2 lata. - westchnęła siadając na jednym z jej ulubionych wysokich stołków i przejechała palcem po ladzie. Nie sądziła, że w przeciągu tych dwóch lat jej życie tak drastycznie ulegnie zmianie. Miała zamiar ponownie przywrócić temu klubowi dawną świetność, świetność z czasów Blair Waldorf. Nie miała pojęcia co dzieje się z jej przyjaciółmi, z nikim nie miała kontaktu.

Melinda

Mel wysiadła z samochodu, i zgarniając włosy które przez watr zakrywały jej oczy, z uczuciem przyjrzała się szyldowi klubu. Ogromnego budynku, do którego niegdyś była tak bardzo przywiązana. W jej głowie pojawiło się natychmiastowo, wiele wspomnieć związanych z tym klubem. Kącik jest ust, lekko uniósł się ku górze, i brunetka ruszyła przed siebie. Otworzyła drzwi, z zaskoczeniem zauważając, że klub stracił dawną świetność. Na jej twarzy zagościł szeroki uśmiech, oczy się rozświetliły a na sercu poczuła ciepło, zobaczyła swoją przyjaciółkę. Patrząc na nią nieco z ukosa, podeszła wolniejszym krokiem. - Blair.. Waldorf. Szepnęła, oczkując jej reakcji.

Blair

Blair zdziwiona głosem, do tego głosem znajomym odwróciła się w stronę dziewczyny. Nie spodziewała się tutaj nikogo spotkać, od roku klub był zamknięty. - Mel ? - spytała raczej ze zdziwieniem, ale i radością w głosie. Nie spodziewała się tutaj jej zobaczyć. Nawet nie wiedziała jak ma się zachować, skoro 2 lata temu znikła bez słowa pożegnania, nikt nie widział, co się z nią stało, ale taka była Blair. Jednak podeszła do przyjaciółki i uściskała ją. - Co Ty tutaj robisz ? - spytała ją, jedyne takie pytanie przyszło jej na myśl, nie wiedziała o co pytać, od czego zacząć, skoro nie widziały się 2 lata, nie miały ze sobą najmniejszego kontaktu. W tym momencie przed jej oczami pojawiły się obrazy, gdy siedziały tutaj z dziewczynami po raz pierwszy, ona, Mel i Gre, była jeszcze Quinn, ale ona szybka znikła z ich życia.

Melinda

Mel mocno uścisnęła Blair, wcześniej nie zdawała sobie sprawy z tego jak bardzo za nią tęskniła. - wróciłam do L.A.. Odparła nieco załamanym od przeżycia głosem.
- na kilka dni, ty tutaj? Myślałam ze wyjechałaś z L.A? Usiadła na drugim obok Blair stołku. Przypatrywała się jej z uwagą.