Parking.

Melinda

Mel zbiegając po schodach, wbiegła na parking. Ta dziewczyna nie żyła, zamordowano, ją, nie wiadomo czy to nie Carter ją zabił, a to z nim chciała uciec Blair. Mel musiała ja ostrzec. Tuż przy samochodzie, poczuła silne dłonie, ściskające jej ramie.

Dean

-Mel posłuchaj! Ja wiem że ty wiesz gdzie jest Carter! Jeżeli mi nie powiesz, Blair może zginąć czy tego chcesz by podzieliła los tamtej biednej dziewczyny!

Melinda

Mel poczuła jak w jej oczach pojawiają się łzy.
-dobrze powiem ci! Dean puścił Mel.
-Blair powiedziała mi że wyjeżdża dziś z lotniska, gdzieś do Francji, sądzę że ona chce uciec z Carterem.

Dean

-o której?
-nie wiem zaraz, może. Odpowiedziała z wyrzutem dziewczyna
-dobrze. Dean tą razom jak najbardziej delikatnie pociągnął Melindę, w stronę swojej impali.
-pojedziemy, tam, razem... wiem że mogłabyś ich ostrzec, dlatego bez dyskusji, wsiadaj.

Melinda

Melinda wsiadła, czując jak z nerw nogi odmawiają jej posłuszeństwa. Zadziwił ją samochód, był to cudowny klasyk wśród wozów z wyższej klasy, z jakimi kiedykolwiek się spotkała. Gdyby nie ta sytuacja, z pewnością, powiedziała by Deanowi jak bardzo ta Impala jej się podoba. Ale w obecnej czułą tylko ściskający ból żołądka. Musiała czym prędzej porozmawiać z Blair, czym prędzej!

Dean

Dean starał się jechać jak najszybciej, rozmyślał, jak ich znajdzie na ogromnym lotnisku. Gdy nagle coś w jego głowie zaświtało! -Carter ma prywatny samolot, czytał o tym w jego teczce, był bardzo bogaty i wpływowy. To on na pewno chciał wywieźć Blair, tu o niego chodziło! Wiedział ze najlepiej jeżeli podjedzie od razu z bocznej strony lotniska, gdzie startowały prywatne samoloty. Zirytowanie, i nerwy wzięły nad nim górę.- korek! pieprzony korek!

Melinda

-muszę to zrobić! Pomyślała Mel. i korzystając z tego że był korek, i samochód Deana jest zablokowany, wybiegła z niego. Usłyszała za sobą, jak Dean krzyczał, i ją wołał. Pobiegła w najbliższą uliczkę. I trzęsąc się z nerw modliła się by Blair czym prędzej odebrała telefon.

Dean

Dean nie wierzył własnym oczom. Dlaczego dziewczyny, musiały być takie uparte i wszystko utrudniać. Nie miał czasu, odjechał z piskiem opon, wymijając samochody przed nim.

Melinda

Melinda wysiadła z taksówki, i poszła na parking po samochód... nie wiedziała co robić. Jechać do domu, stchórzyć... czy pojechać do Blair, i chociaż spróbować ja pocieszyć, a może iść do komisarza i go przeprosić. Żadne rozwiązanie nie miało nieść za sobą, optymistycznych skutków. W końcu wsiadła przed kierownicę, i postanowiła pojechać do clubu.

Gość

Naomi podjechała na parking. Byłą cała roztrzęsiona. Na tylnim siedzeniu spał Buli, zwinięty w kłębek. N oddychała niespokojnie. Tylko kilka kroków dzieliło ją posterunku policji. Wystarczyło się przełamać.

Gość

Nie potrafiła złożyć doniesienia. Napisała tylko do komisarza z prośbą o spotkanie i odjechała.

Nate · Gość

Chłopak zatrzymał się na parkingu i wyszedł z auta.

Nate · Gość

Nejt zaparkował samochód przed posterunkiem i ruszył w stronę budynku.

Blair

Bi weszła na parking idąc w stronę samochodu. Zatrzymała się na chwilę.
- Jak to byś się tego po mnie spodziewał ? - spytała z lekko zdezorientowaną miną.