Sypialnia #4

Melinda

Mel weszła do jednego z pokoju, zostawiając otwarte drzwi. Usiadła zmęczona na łóżku.
- kretyni, jesteśmy w beznadziejnej sytuacji.. a oni żartują. Mruknęła z miną dezaprobaty.

Gość

Slim stanął w drzwiach i lekko zastukał w niej.
-Mogę wejść, czy wolisz zostać sama? -zapytał łagodnie.

Melinda

- sama, w takim miejscu, nie żartuj. Wejdź..
- przyznaj tobie podobał się ten ich głupi żart?

Gość

-Był genialny. -pokiwał głową z uznaniem.
-Prawdziwa bomba. -klasną w dłonie i usiadł obok niej.
-Hej rozchmusz się. -objął ją lekko ramieniem.

Melinda

- łatwo ci mówić, ty się nie boisz. Mruknęła ze smutną miną. - dlatego nie możesz odstępować mnie na krok. Zastrzegła. - muszę mieć obok kogoś kto się nie boi. Uśmiechnęła się łobuzersko. Po chwili okno samo się otworzyło, Mel aż podskoczyła, i poczuła że ma łzy w oczach. Przytuliła się do Slima. - i nie mów że się nadal nie boisz.. Odparła słabym głosem.

Gość

-Spokojnie. -pogłaskał ją lekko po włosach i przytulił ją mocniej.
-Wszystko będzie dobrze. -dodał.
-W końcu masz obok siebie najlepszego ochroniarza. -wyszczerzył zęby.

Melinda

Mel mimowolnie się uśmiechnęła.
- najlepszego, najskromniejszego ochroniarza. Pokiwała głową.
- wiem że będzie, w końcu duchy nie istnieją. Powiedziała i wykonała głęboki wdech.
- ty za pewne nie wierzysz, ale coś z tym domem na bank jest nie tak

Gość

-Coś jest nie tak. -przytaknął i odgarnął jej włosy w z twarzy.
-Ale nie martw się. Niedługo się zwiniemy do domu i będziemy się śmiać z tego. -uśmiechnął się ciepło.

Melinda

- chciałabym tego. Przyznała lekko zarumieniona.
- siedzieć już w domu i śmiać się tego. Uśmiechnęła się blado.
- dobrze chociaż że mam ochroniarza. Uśmiechnęła się.

Gość

-Mam moc pocieszania ludzi. -wyszczerzył zeby i pogłaskał ją po policzku.
-Jestem czarodziejem. -uśmiechnął się i pochylił, po czym pocałował ją lekko w usta.
-Mogę sprawić, że zapomnisz o wszystkich zmorach w tym zamku.

Melinda

- na prawdę możesz to sprawić? Spytała cichym głosem.
- już o jakiejś części stworów zapomniałam, ale nadal wiele ich mam w głowie. Mruknęła z łobuzerskim uśmiechem. Po czym odwzajemniła mu pocałunek, długo i namiętnie.

Gość

Slim położył ją na łóżku i zaczął całować po szyji, a jego ręka powędrowała pod jej bluzkę.
-Mówiłem Ci, że jestem cudotwórcą. -wymruczał.

Melinda

- teraz w to nie wątpię. Odpowiedziała całując go w usta.
Zdjęła bluzę i bluzkę, po czym zdjęła koszulkę S.
Czuła że jej serce wali jak oszalałe. [

że melka sobie pozwoliła na takie rzeczy

]

Gość

-Więc nie wątp we mnie. -uśmiechnał się złośliwie i przygarnął ją mocnej do siebie.
-Masz szczęście, że tu jestem. -dodał i klepnął ją w tyłek.