Biblioteka.

Melinda

-w końcu to Blair. Zaśmiała się Melinda.
-nie zajmę ci dużo czasu. Usiadła naprzeciwko Cartera.
-hmm mam pytanie... czego oczekujesz od Blair, dlaczego nie odpuścisz, jeżeli wiesz że grozi jej przy tobie niebezpieczeństwo? ... ja wiem o morderstwie przed clubem.

Gość

- Carter zaklął po cichu.
- Morderstwo to nie moja sprawa. - powiedział.
- A co do Blair... Nie oczekuję od niej niczego. Lubię czasami posiedzieć i na nią popatrzeć. Z tego co wiem to ona zaczęła mnie szukać przez Paparazzi. Prosiłem ją by trzymała się z daleka. - wyjaśnił.
- Ale Ty wiesz, że ona nie odpuści, chyba lepiej znasz jej charakter. - dodał.

Melinda

-znam aż za dobrze.. By też wiedzieć, że łatwo można ją skrzywdzić.
Mel uśmiechnęła się i dość ironicznym głosem powiedziała. -co do morderstwa, sam powinieneś najlepiej wiedzieć, kto jest winny, w końcu ty jako ostatni widziałeś ofiarę.

Gość

- Ktoś mnie wrabia. Ważne, że Blair mi wierzy. Uwierz wolałbym skrzywdzić siebie niż ją. - odpowiedział zdenerwowanym tonem.

Melinda

-każdy ma swoją wersje. Odmruknęła Mel. -co studiujesz?

Gość

Carter dostał telefon.
- Co ? - krzyknął do słuchawki.
- Przepraszam, ale muszę wyjść. - powiedział i odszedł.

////muszę iść pomóc mamie, niedługo wracam////

Melinda

Nie podoba mi się ten typ. Ta Blair nigdy nie może trafić na jakiegoś normalnego faceta. Rozmyślała Mel. Po czym wróciła do swojego stolika, i kolejnego analizowania notatek.

Melinda

Mel weszła do biblioteki, po czym zasiadła przy jednym ze stolików, rozłożyła potrzebne książki, poprosiła bibliotekarkę o jeszcze inne, również potrzebne podręczniki. Po czym rozpoczęła naukę. Bezsensowną. -Zbyt wiele myśli przechodziło jej przez głowę, by mogła skupić się na nauce. Ale próbowała.

Melinda

-hej Mel. Melinda usłyszała jak ktoś się do niej zwraca.
-o hej Mark. Odpowiedziała z uśmiechem. Chłopak dosiadł się do niej.
-mam pytanie, byłaś może ostatnio na wykładzie profesora Flitwicka?
-hmm tak, jasne.
-zbierał już wypracowania? Spytał z nadzieją chłopak. Melinda bardzo go lubiła. Nie był atrakcyjny, ale bardzo sympatyczny, zawsze można było na niego liczyć, żal jej tylko było, tego jak każda dziewczyna omija go szerokim łukiem.
-to świetnie, dzięki Mel. Chłopak wstał i poszedł do regałów z książkami.
Mel uśmiechnęła się i wróciła do nauki.

Dean

Dean spokojnym krokiem wszedł do biblioteki. Doszedł do starszej pani, która z pewnością była bibliotekarką. Pokazał jej odznakę, i zapytał czy nie widziała niejakiego Spencera. Kobieta była bardzo zdziwiona faktem iż Marcka poszukuję policja, jednak przekazała Deanowi, że Spencer szuka książki, przy początkowych regałach.

Melinda

Melinda tępo wpatrywała się w stronę podręcznika. Coraz bardziej miała dość nauki. Usłyszała za sobą jakieś głosy, jeden poznała by wszędzie.
-słuchaj. Zadamy ci kilka pytań.. nie każ mi być niemiły. Powiedział twardy, męski głos.
Przez który Melindzie podskoczyło serce.
-ale ja nic nie wiem. Wręcz błagalnie odpowiedział, również Melindzie znany głos, jej kolegi.
Mel nie czekała długo, wstała, i poszła między regały, gdzie Dean i Marc rozmawiali.

Dean

Dean wytrzeszczył oczy na widok Melindy.
-Mel co ty tu robisz? Zapytał nadal zdziwiony.

Melinda

-uczę się. Odpowiedziała bez entuzjazmu. Po czym spojrzała na swojego kolegę, który wyglądał na przestraszonego. -czego chcesz od Marca!? Spytała wrogo, stając obok Spencera.

Dean

Dean czuł że go kompletnie zamurowało. -niewiarygodne. Mruknął pod nosem. Zawsze musiał wpadać na nią, zawsze.
-Mel przykro mi, ale to nie twoja sprawa. Odpowiedział już poważnym tonem.

Melinda

-nachodzisz go! Melinda spojrzała na zdziwionego, i nadal wystraszonego kolegę.
-mam prawo wiedzieć! Mel gniewnie łypnęła na Deana.