Schody

Gość

-Nie ma za bardzo czego zwiedzać. -odparł Slim.
-Ale jakoś dajemy radę. -uśmeichnął się.

Blair

- Przynajmniej wy nie skaczecie sobie do gardeł. - uśmiechnęła się. - Co jest naprawdę rzadkim widokiem.

Melinda

- a co ktoś się kłócił? Spytała. -Czak się ciebie czepiał?

Blair

- Czak ciągle się mnie czepia. - wzruszyła ramionami. - Wszyscy skaczą sobie do gardeł.

Melinda

- okropne. Mruknęła.
- muszę stąd wyjść, Slim idziemy się przejść przed ten `cudowny dom`? Spytała.

Gość

-Prawdziwa rodzinna atmosfera. -uśmiechnął się.
-Chodźmy. Wszystko lepsze niż siedzenie w tej ruderze. -pokiwał głową.

Blair

- Chodźmy do pokoju ekhm.. dziennego. - skrzywiła się. - Nie mogę patrzeć na te pozamykane drzwi. - wzdrygnęła się. - Chyba wyobraźnia płata mi figle.

Nate · Gość

-Idź, posiedź z ludźmi. -powiedział lekko.
-Zaraz tam dojdę. -dodał.

Blair

- Jasne. - uśmiechnęła się lekko i poszła w stronę pokoju.

Gość

Dul zeszła z góry po schodach i wyszła na zewnątrz.

Blair

Blair wyskoczyła z piwnicy i pobiegła przed siebie korytarzem. Nie patrzyła w którą stronę zmierza, była zbyt przerażona. Przygryzała dolną wargę, aż poczuła, że do jej ust napływa krew. Zwolniła trochę gdy oddaliła się od piwnicy, a z jej głowy uleciał przeraźliwy śmiech. Stanęła nieopodal schodów by rozejrzeć się gdzie jest. Wiedziała, że chodzi po zamku o tej porze nie jest zbyt dobrym pomysłem. Nagle usłyszała śmiech małego dziecka. - Cholera, znowu. - wymamrotała i nagle zamarła bez ruchu. Spojrzała na schody, na których kolorowa, poniszczona piłeczka odbijała się od każdego stopnia i powoli zbliżała się do niej. Blair zaczęła się powoli cofać do tyłu nie przestając obserwować toczącej się piłki. W pewnym momencie nadepnęła na sznurówkę i runęła na posadzkę. Śmiech stawał się co raz wyraźniejszy, a piłeczka toczyła się obok jej dłoni. Bi zamarła, nie mogła wydobyć z siebie żadnego głosu.

Blair

Blair po chwili podniosła piłeczkę i zaczęła przewracać ją w dłoniach. W momencie, w którym wzięła ją do ręki usłyszała płacz. Gdy ją odłożyła dziecko zaczęło się śmiać. Powtórzyła ruch kilkakrotnie. Po chwili nie dowierzając co robi odrzuciła piłkę z powrotem na schody. Wstała, otrzepała się i lekko przerażona ruszyła w przeciwną stronę.