Ławka

Blair

Widząc, że chłopak się obraził powiedziała.
- Max... - zaczęła cicho.
- Twoja siostra miałaby mi to za złe, a i tak już się do mnie nie odzywa. - powiedziała cichym tonem.
- Chyba za dużo wypiłam. - powiedziała Blair osuwając się na ławce.

Maxxie

-a co mnie interesuje Mel, tu chodzi o mnie i o ciebie Blair. Ale jeżeli jedna ze stron nie chce druga nie szans. Odparł spuszczając oczy.

Blair

Blair spojrzała na niego czule i delikatnie podniosła jego głowę do góry.
- Ale Mel jest moją przyjaciółką. A ona uważa, że zasługujesz na kogoś lepszego.
- I ja też tak uważam. - powiedziała smutno się uśmiechając.
Bała się, że go zrani.

Maxxie

-ty jesteś tą najlepszą dla mnie, Blair kiedy to zrozumiesz? Wstał patrząc na nią przenikliwie

Blair

Blair powiodła smutnym wzrokiem za wstającym chłopakiem. Milczała. Nie wiedziała co ma mu odpowiedzieć. Nad jej głową pojawił się diabeł i anioł toczący wojnę nad jej głową. Blair wstała, podeszła do Maxa i delikatnie go pocałowała po czym z powrotem usiadła na ławkę.
- Chyba tego nie zrozumiem. - powiedziała smutno.
- Słabo pojętna jestem. - zażartowała.

Maxxie

-wszystko mi komplikujesz. Oparł ze smutnym głosem oblizując wargi.
-to przez tego faceta który przyjechał po ciebie na lotnisko?

Blair

- Ale co komplikuje ? - zapytała zaintrygowana Blair nie wiedząc o co chodzi chłopakowi. Wolała omijać teraz temat 'chłopaka, który przyjechał po nią na lotnisko'.

Maxxie

-mówisz mi że nie możemy być razem a mnie całujesz, choćby to.

Blair

- Przepraszam, już więcej tego nie zrobię. - powiedziała smutnym tonem Blair.
- Obiecuję, że nie wejdę więcej Ci w drogę. - po policzkach dziewczyny spłynęły łzy.

Maxxie

Mexxie dobiegł do Blair, i trał jej łzy. -..nie płacz proszę cię, nienawidzę twoich łez.
-...jakoś nam się uda. tylko nie smuć się już.

Blair

Blair podkuliła nogi pod siebie i dała upust łzom, które obficie spływały bo jej policzkach. Nie pojmowała co się z nią działo.
- Ale ja nie płaczę. - blado się uśmiechnęła.
- To samo leci. - powiedziała wskazując palcem na łzy.

Maxxie

-to niech przestanie! Maxxie ze smutną miną wpatrywał się w Blair. Usiadł koło niej i mocno ją przytulił. -...jeśli ci to pomaga to płacz. Szepnął jej do ucha.

Blair

Blair przytuliła mocno chłopaka, choć wiedziała, że nie powinna i modliła się w duchu żeby Mel nie wracała tędy do domu. Następna fala łez wydostała się z oczy Blair.
- Patrz, teraz masz mokrą koszulkę. - zaśmiała się Blair.
Blair otarła oczy, obejrzała się w wyświetlaczu komórki.
- Boże jak ja wyglądam. - zlękła się nie przestając przytulać chłopaka.

Maxxie

-zawsze cudownie. Odparł nie odrywając od niej oczu. -a moja koszula cóż... jakoś przeżyje. -...już późno choć, odprowadzę cię do domu. Podał B. rękę by mogła wstać.

Blair

Blair podała posłusznie rękę chłopakowi i posłusznie wstała, by wrócić do pustego domu. Uśmiechnęła się delikatnie z myślą, że jutro też jest dzień.